Selçuklu padişahı Sultan Rükneddin, bir adamıyla Hazret-i Mevlânâ’ya bir kese altın hediye gönderdi.

Büyük velî, onu getirene şöyle buyurdu: “Onları şu çamurun içine at!

Adamcağız şaşırmadı. “Başüstüne efendim.” dedi. Ve altınları o çamura saçtı.

Bu manzarayı gören ve duyanlar, oraya koştu. Bir altın bulmak için  çamurlara battılar.

Hazret-i Mevlânâ, talebelerine onları gösterip buyurdu ki:

– İşte dünya sevgisi de böyledir. Girdiği kalbi böyle berbat eder.

Talebelerden biri sordu:

– Dünyaya çalışmayalım mı efendim?

– Hayır, öyle değil. Bilâkis Müslüman çalışkan olur. Dünyaya çalışın. Ama sevgisi olmasın kalbinizde.”